Raakvlakken
In hoeverre overlappen de talen en methoden van poëzie en wetenschap, en zouden ze elkaar kunnen bevruchten? Deze vraagt vormt het vertrekpunt voor de nieuwe reeks van bijeenkomsten die dit najaar en begin 2025 plaatsvinden bij de Akademie van Kunsten.
De bijeenkomsten richten zich op drie wetenschappelijke disciplines: wiskunde, sociale wetenschappen en biologie.
Op initiatief van classicus en dichter Piet Gerbrandy verkennen dichters en wetenschappers met elkaar en met publiek waar de talen van deze disciplines mogelijk overlappen en deze elkaar positief kunnen beïnvloeden.
Dezelfde taal
Was er ooit een tijd dat men in kunst en wetenschap dezelfde taal sprak?
Vóór de Middeleeuwen hanteerden dichters, geleerden en filosofen één taal om zich te verwonderen over de wereld, maatschappelijke kwesties aan de orde te stellen en over de aard van de kosmos te speculeren. Na de Middeleeuwen zijn de talen waarin de verschillende wetenschappen zich uitdrukken, van elkaar af gedreven, met als gevolg dat beoefenaars ervan elkaar vaak niet meer verstaan.
Volgens Gerbrandy is dit niet alleen jammer, maar ook opmerkelijk, omdat we als mensen uiteindelijk allemaal gebruikmaken van dezelfde cognitieve vermogens: we denken in analogieën en metaforen, we ervaren causale verbanden die soms moeilijk aantoonbaar zijn en maken volop gebruik van onze verbeelding – of we nu muziek maken, gedichten schrijven, wetten ontwerpen of wiskunde bedrijven